എനിക്കുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലെന്ന്
വെറുതേയൊന്നു നിനയ്ക്കുക നീ;
എങ്കിലവയാദ്യം തറയ്‌ക്കേണ്ടത്;
ഉളുപ്പില്ലാതെയെന്നെ ചുഴിഞ്ഞുനോക്കിയ;
നിന്റെ കണ്ണുകളിലായിരുന്നു.
പിന്നെയും നോവിയ്‌ക്കേണ്ടത്;
എന്റെ സുഗന്ധമൂറ്റികുടിക്കാനെത്തിയ;
നിന്റെ മൂക്കിന്‍തുമ്പിനെയായിരുന്നു.
ശേഷം തുളച്ചുകയറേണ്ടത്;
ചുംബിച്ചിട്ടും മടങ്ങുവാന്‍ മടിച്ചുനിന്ന;
നിന്റെ ചുണ്ടുകളിലായിരുന്നു.
ഇനിയെങ്കിലും നീയറിയണം.
റോസിന് കുത്തുന്ന മുള്ളുകളില്ലെന്നും
അവളാരെയും നോവിക്കാറില്ലെന്നും.
ഞാനതിലേറെ അഹങ്കാരിയുമായിരിക്കും.
പക്ഷെ... മിമോസ പാവമല്ലേ...?
തൊട്ടാലലിയുന്നവള്‍ പറയുന്നത്;
മുള്ളുകളെല്ലാം ഒളിച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നത്‌;
ചവിട്ടുവാനുയരും പാദങ്ങളിലത്രെ.!!
..............................................................
മിമോസ = തൊട്ടാവാടി.
